Lee-anne van den Brand gaat ‘even goed met de bedelaar om als met de keizer’.
Ze is een tikje excentriek en eigenwijs, bevallig, open en sociaal.
men zegt wel:

Ze is van oorsprong een zierikzeese zld en is eind jaren 70 naar rotterdam verhuisd.
Daar ging ze al snel aan de slag op de tekenkamer van een architectenbureau en werkte er 10 jaar.
Daarna werkte ze als aerobic- en jazzballetinstructrice, mannequin en begeleidster kunstschilderen.

Lee-anne exposeert en verkoopt haar kunstwerken vanaf 2003.
Vanaf 2007 exposeert ze jaarlijks pop-up in Knokke (Belgie) en de exposities zijn er telkens weer een groot succes.
Daarom besluit ze daar in 2013 haar eigen solo-galerie te gaan beginnen. Galerie Brand, Zeedijk 685/ 686, (8300) Knokke-Heist.
Haar galerie is elke zondag open tussen 14.00 en 17.00uur.
En elke dag open tijdens alle Belgische schoolvakantiedagen tussen 14.00 en 17.00uur.

(zie exposities).

Lee-anne is met de kwast in haar hand geboren. Tekenen was vanaf zo n beetje haar 2e levensjaar haar belangrijkste bezigheid.
Wanneer er vroeger vriendinnetjes wamen spelen, moesten ze 't wel leuk vinden om te gaan tekenen of schilderen, want daar kwam 't bij Lee-anne altijd op aan.

Ze is in de leer geweest bij kunstenares Marja de Lange en striptekenaar John Bakker, (in de jaren 70 bekend van o.a. zijn stripverhaal 'Blook' in het weekblad Pep).
Lee-anne is toch voornamelijk autodidact.
misschien juist hierdoor heeft ze haar geheel eigen pasteuze (dikke verf) techniek ontwikkeld, waar haar schilderijen zo bekend om staan.

Na het overlijden van haar vader besloot ze, om hem te eren, naast haar werk net als hem vrijwilligerswerk te gaan doen.
Ze begeleidt zo nu en dan mensen met schilderen op een dagcentrum
voor lichamelijk en geestelijk gehandicapten.
Ook heeft ze 12 jaar lang aan de straatgerelateerde kunstenaars begeleid voor de Pauluskerk ( van de toen bekende dominee Hans Visser) te Rotterdam. Daar ging ze om met een bonte verzameling kunstenaars van over de hele wereld, leerde er te relativeren en werd er geestelijk rijker.
Zo was er op het atelier van de pauluskerk op een middag een arme vluchteling uit georgie aangekomen.

De man droeg alles wat hij bezat in een pukkel-tas. Het waren voornamelijk tekeningen.
Een manisch-depressieve kunstenares die haar goed gemaakte schetsen zwartgallig zat te bekritiseren trok zijn aandacht.
Hij ging langzaam bij haar zitten en bekeek de schetsen.
Hij overstelpte haar met complimenten en vertelde haar dat ze heel trots op haar werk moest zijn. Ze bleef mokken, hij bleef haar herhaaldelijk opbeuren en lachte zijn liefste lach.

Maar nu het grote contrast: Na afloop van die middag ging Lee-anne haar dochtertje ophalen die speelde bij een vriendinnetje. Lee-anne liep langs het zwembad de villa in waar ze de moeder van het vriendinnetje moedeloos op de bank aantrof.
De vrouw zuchtte : 'ik zie t niet meer zitten, de professor heeft vanmiddag mijn filosofie-les afgezegd en nu is, om m'n dag helemaal te vergallen, mijn vaatwasser ook nog eens kapot!
Lee-anne heeft dit gebeuren verteld bij de 500ste 'dolce vita ' uitzending op radio 1. En hiermee de hoofdprijs gekregen, omdat zij met dit verhaal vertelde wat een grote impact dit op haar leven had.

Lee-anne over haar schilderen:
‘Vroeger woonde ik in een zonlicht-arm-appartement.
In de periodes dat de grijze tinten de boventoon voeren in onze Hollandse luchten, werd ik nogal eens somber, had behoefte aan zonnige kleuren en blije vormen.
Tijdens diepe, luchtige of heerlijke 'boom'- gesprekken met vrienden, viel het me op dat ik dan vaak naar de posters of schilderijen aan de muur keek.
Aangezien ik van nature toch positief ben ingesteld, ging ik op zoek naar de frisse goede kleuren en mooie 'feel good'-vormen om een schilderij mee te maken, dat mij op zou vrolijken.
Ik begon met kleuren te experimenteren, maakte vaak net niet de frisse goede kleuren die ik voor ogen had...maar soms wel!
Ik vond ze meer en meer.
Na 2 jaar had ik de mooiste kleuren gevonden waarmee ik nu mijn doeken maak.

Het ontwerpen van de vormen, vormde geen probleem.
Ik ben nogal fantasie vol, t houdt nooit op!
Ik schets ze op binnen handbereik liggende stukjes krant of servetten en werk ze later uit.''
Meestal werkt Lee-anne s avonds tussen 09.00 en +-01.00 uur aan haar schilderijen.
Dit doet zij in het atelier onder haar woonhuis aan de Nancy Zeelenbergsingel 257 te Rotterdam.

Lee-anne
''Voor mij is het maken van een geslaagd schilderij: schilderen met krachtige, stoere vormen, goede heldere kleurencomposities en een tikje humor net zoiets als het perfect hees en rauw mee kunnen galmen met een jazz of blues song.
Kortom: de ultieme, warme, kippenvel kick!

Op mijn schilderijen en sculpturen dwarrelt vaak fruit. Dit symboliseert oprechtheid, gezondheid en la dolce vita. Fruit heeft al z'n primaire kleuren en goede vormen.

Je zult geen dreigende vormen op mijn schilderijen en sculpturen tegenkomen,
mijn werken moeten de aanschouwer echt een goed en warm gevoel geven! Schilderen is communiceren, mijn uitlaatklep, grote passie, mijn alles!''

Stoer, blij, vrij, ontwapenend en anti kneuterigheid is waar Lee-anne en haar werk voor staan..

'Geniet nooit met mate.'